در دپارتمان بزرگسال کلینیک صلح درون، روان درمانگر و متخصص بالینی که درمانجویی را درمان می کند باید به سه مرحله فکر کند: چاره اندیشی فوری، هدف های کوتاه مدت و هدف های بلند مدت. چاره اندیشی فوری، ضروری ترین نیازها را در حال حاضر مورد توجه قرار می دهد. باید بین متخصص بالینی و درمانجو رابطه موثری برقرار شود و همین طور، هدفهای مشخصی برای تغییر درمانی تعیین شوند. هدف های کوتاه مدت،تغییر دادن رفتار و هیجان های درمانجو، اما نه بازسازی اساسی شخصیت را شامل می شوند. هدف های بلند مدت، تغییرات اساسی و عمیق تر در شخصیت و روابط درمانجو را شامل می شوند. این سه مرحله به ترتیب متوالی اشاره دارند. برنامه درمان به همین صورت تصور می شود. ابتدا متخصص بالینی به بحران می پردازد، بعد به مشکلات در آینده نزدیک رسیدگی می کند، و سرانجام به موضوعاتی می پردازد که به تلاش گسترده و همه جانبه در آینده نیاز دارند.
در درمان اختلالات روانی، روان درمانگر از روان درمانی فردی استفاده نموده و درمانگر به طور تک به تک با درمانجو کار می کند. معمولا درمانگر و درمانجو طبق یک برنامه منظم – عموما هفته ای یک بار به مدت یک ساعت – یکدیگر را ملاقات می کنند. در زوج درمانی، زن و شوهر هر دو و در خانواده درمانی، چند عضو خانواده یا همه آنها در آن شرکت می جویند.
دارو درمانی مزایا و معایب خاص خود را دارد و در عین حال که سریع جواب می‌دهد اما در مقایسه با روان درمانی اثرات کوتاه مدت تری دارد. علاوه بر آن، عوارض احتمالی داروها را نباید نادیده گرفت. اغلب مردم به دلیل اینکه دارو درمانی به مراتب، هزینه‌های بسیار پایین تری نسبت به روان درمانی دارد، سعی می‌کنند مشکلات خود را با کمک دارو حل کنند.
اثرات روان درمانی معمولا پایدارند، اما آثار دارو سریع از بین می‌رود. در روان درمانی بدون اینکه به دارو وابسته باشید یک سری مهارت‌های خاص فرامی گیرید که به وسیله آنها بیماری یا مشکل بتدریج کمرنگ می‌شود و در نهایت کاملاً از بین می‌رود. در عین حال در پروسه روان درمانی شما با تجربه رابطه‌ای انسانی، یک حامی هم پیدا می‌کنید و به‌عنوان یک مراجعه کننده می‌توانید به طور کامل روی مشکل خود تمرکز و آن را کنترل کنید. به نظر بیشتر روان شناسان، چنانچه بیمه شامل جلسات روان درمانی شود، افراد همان ابتدا سراغ دارو نمی‌روند و سعی می‌کنند از روش پایدارتر روان درمانی کمک بگیرند.